امشب به ماه نگاه می‌کردم.
تهران که از تو خدافظی کردم، ماه نو بود، داسِ مهِ نو، همانجوری که من دوستش دارم...
دارد کامل می‌شود کم کم، همانجوری که تو دوستش داری...
اما من کنارت نیستم!
«اگر ازت دور نباشم
چه‌جوری برایت دلتنگی کنم؟
گلِ قشنگم!
اگر کنارت نباشم
بوی گل و طعم بوسه‌هات
یادم می‌رود
بودن یا نبودن
پلک زندگی ماست
در یکی تاب می‌خوریم
در یکی بی‌تاب می‌شویم
و من
در هر پلکی
یکبار دیدنت را می‌بازم»
#عباس_معروفی
هشتم فروردین‌ماه یکهزاروسیصدونودوهفت
