برق قطع شده است و امروز اولین روزی حساب می‌شود که رسما وارد برنامه
خاموشی تابستان شده‌ایم. منطقه چهارراه ولیعصر و دانشگاه امیرکبیر در محدوده قطعی
برق ۱۳تا۱۵ قرار دارد. گفته شده اگر مردم هر منطقه روزانه تنها ۱۰درصد صرفه‌جویی کنند از قطعی در روز
نجات پیدا می‌کنند. اینجا که بیشتر اداره‌ها مستقر هستند این صرفه‌جویی دوراز ذهن‌تر
بنظر می‌آید. انگار در دل هر کداممان یک حسی جاری است که می‌گوید پول برق شرکت را
مدیرعامل می‌دهد پس بیا تا می‌توانیم از چلیر و کولر و لپ‌تاپ و موبایل و مودم و
سایر استفاده کنیم. نمی‌دانم شاید چون دارم زیر آفتاب و گرمای شدید ظهر تابستان اینها
را می‌نویسم و عرق می‌ریزم، کمی حرص چاشنی نوشته‌ام باشد:)
برای دانشگاه این قطعی گران‌تر تمام می‌شود. ما دانشجوهای ارشدی که
این گرما بجای استفاده از تعطیلات تابستانی نشسته‌ایم تا با سیستم‌هایمان ور برویم،
کارمان بدجوری به برق گره خورده. وقتی راس ساعت ۱۳ برق رفت، من داشتم برای رفع اشکالی در run جریان توربولانسم، یوتیوب را جستجو می‌کردم. در
همان‌حال البته با anydesk روی لپ‌تاپ،
تست خود را روی سیستم‌های سایت چک می‌کردم و روش‌های جدید را برای استخراج نتایج
امتحان می‌نمودم. یک‌هو برق رفت و وسط کار دستم را در پوست گردو گذاشت! به محض
خاموشی یادم افتاد که برنامه قطعی تهران منتشر شده و این وضع احتمالا تا ساعت ۱۵ ادامه دارد. مغموم از اینکه ای کاش یک
بک‌آپ یا save تا اینجای کار
گرفته بودم بلند شدم تا از فرصت اجباری برای ناهار و نماز استفاده کنم لااقل.
بدجوری به برق گره خورده‌ایم. درب‌های اتوماتیک بدون برق باز نمی‌شوند.
درب‌های ازمایشگاه‌ها که تنها با سنسور اثر انگشت باز می‌شدند در این مدت قفل
خواهند بود، ازمایشگاه‌ها تاریک است، دستگاه‌های اتوماتیک فروش از کار افتاده‌اند
و نمی‌توانی خرید کنی، سیستم ثبت سفارش کافه دانشگاه قطع است، اینترنت نداریم و شیرهای
اتوماتیک آب هم کار نمی‌کنند.
خلاصه که بدجور به برق گره خورده‌ایم...
بعدا نوشت: بعد از اینکه برق وصل شد، برگشتیم سر کارهایمان. اما سرورهای اینترنت دانشگاه با تاخیر دوساعته وصل شدند. سرورهای دانشکده که اوضاع داغان‌تری داشتند و مسئول اصلی در سفر جاده‌ای بود و تا به جایی نرسد که بتواند به اینترنت متصل شود اتصال سیستم‌های دانشکده رو هوا ماند. سایت دانشکده تعطیل شد و سرورها وصل نشد و ما بدون دسترسی به اطلاعاتمان برای باقی روز تا شروع ساعت کاری فردا، مجبور به ترک سایت شدیم. اما یک اتفاق جالب رخ داد. یک رفیقی که بسیار به شبکه و برنامه‌نویسی و developing علاقه دارد و از قضا بسیار هم باهوش است، آمد و درباره کدی توضیح داد که خودش روی ویندوز نوشته و این کد در زمانی که ما دیگر حضور فیزیکی نداریم، خودبخود هر نیم‌ساعت اتصال به اینترنت را چک می‌کند و اگر سرورها برقرار شدند، ما را به سیستم‌مان متصل می کند. خیلی جالب است که هر چیزی انتها دارد جز قدرت خلاقیت و تفکر انسان:دی
